He was the son of a preacher man

Of ik ergens in geloof? Huh wat!?  Zeg,  waar maak  je je zo druk om?  Je  hebt  mijn volledige respect. Respect voor jou, maar ook voor  je geloofsovertuiging. Wat jij gelooft vind ik machtig mooi. Jouw  vertrouwen en jouw  wilskracht. Dat ene kaarsje wat je aansteekt als  het even niet wil lukken en die blik richting boven waar jij je moed uitput. Maar beste man;  ik voel dat niet. Ik heb die feeling nog niet te pakken, dat bewustzijn  zit er bij mij niet in.

Dus als jij mij zo aantikt op een door de weekse dag, als ik in mijn winterjas van vorig jaar mijn laatste Sinterklaasaankopen aan het doen ben. Ja, als jij mij dan aantikt en daarbij mijn winterjas van vorig jaar met naar mijn idee net niet genoeg eerbied behandelt, dan kan  het zo zijn dat er een wellicht ietwat misplaatste blik jouw  richting in kruipt. Want ik wil helemaal geen kaarsjes aansteken voor  ongehoorde Goden waar ik nog niet heilig van overtuigd ben. En ook wil ik niet zomaar onder het shoppen als de wiederweerga bepalen voor welke God ik kies en in welke richting ik zal bidden. Mijn bewondering voor religies is namelijk  ontzettend groot. Daarbij mijn interesse ook. Ik wil geloof ik zelf weten waar in in geloof. Wat het ook mag wezen. Jouw geloof doet er voor mij dan niet meer toe. Dat klinkt heel spijtig, maar is dit ook niet machtig mooi?